Aansluitend op de zwangerschapsbegeleiding of op elk moment waarop er behoefte
aan is, bestaat de mogelijkheid tot begeleiding. Dat kan een eenmalige sessie
zijn of vaker. In een frequentie die bij jullie past.
Als je kindje geboren wordt, ben je van het ene op het andere moment vader of
moeder. Helemaal nieuw, er is geen gebruiksaanwijzing voor.
Het is een proces waarin jullie met elkaar zoeken naar de weg die past. Het gaat
dan ook niet over "zo moet het" maar over zoeken naar hoe het werkt voor
jullie. Met alle onzekerheden die ermee gepaard kunnen gaan.
Er zijn boeken over vol geschreven maar waar het over gaat is eigenlijk niet
in woorden te vangen. Durven vertrouwen op je gevoel, kijken naar de reactie
van je kind.
Geen kind is gelijk en ook ouders zijn heel verschillend. Samen leven is een
voortdurend reageren op elkaar: signalen van elkaar leren kennen en daar op
afstemmen.
Een kind wordt geboren met zijn eigen dynamiek, eigen tempo, eigen manier van
reageren. Er zijn bijvoorbeeld hele actieve, alerte kindjes, gericht op allerlei
prikkels van de buitenwereld. In houding en beweging is er al iets te zien van
"er op af". Zo'n actief kindje roept iets heel anders bij je op dan een rustig
kindje dat achterovergeleund om zich heen kijkt, met een houding van "laat maar
komen". Als het tempo en temperament goed bij je eigen ritme aansluit,
verloopt het contact vaak vanzelfsprekend. Heeft je kindje een
heel ander tempo, dan betekent dat, dat je als ouder uit je eigen ritme wordt
gehaald en dat dat een reactie bij je oproept zoals bijvoorbeeld verrassing,
irritatie, onzekerheid. Inzicht in je eigen manier van reageren maakt dat je
bewuster kunt kiezen in wat je doet of laat.
Interactiepatronen ontstaan vaak onbewust: je doet wat je doet, eigenlijk als
vanzelf, en je kind zal zich hieraan aanpassen.
Als partners vorm je de basis voor je kindje. De kwaliteit van jullie relatie
is dus van groot belang. De ervaring leert dat als die basis er is, een
kindje zich veilig kan voelen en kan ontwikkelen.
En natuurlijk zijn er af en toe botsingen. Vooral in de periode na de geboorte
is het, ook binnen je relatie, zoeken naar een nieuwe balans en dat gaat nu
eenmaal regelmatig met wrijvingen gepaard, dat hoort erbij.
Het bestaat niet dat het altijd OK is, als het maar bespreekbaar is of kan
worden. En vaak gaat het dan over:
Ben je er voor mij als ik je nodig heb, staan we er samen voor?
Ben je mét mij? Hoor je me, zie je me, ben je bereid me serieus te nemen?
Mag je zijn wie je bent?
Is bespreekbaar wat je nodig hebt?
Het voelen van je eigen behoeftes/grenzen en eigen emotionele reacties zowel
naar je kind als naar je partner, daar over leren communiceren om samen tot keuzes te
komen, kan helpend zijn om de balans telkens weer terug te vinden.
|